Psychogenne zaburzenia ruchowe
Psychogenne zaburzenia ruchowe obejmują niedowłady lub porażenia kończyn a także ruchy mimowolne przypominające tiki, drżenie, dystonię czy pląsawicę. Jednakże w przeciwieństwie to wyżej wymienionych zaburzeń, w zaburzeniach psychogennych nie stwierdza się organiczych uszkodzeń w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. Przyjęto więc, że mają one podłoże psychiczne, a nie neurologiczne.
Objawy pojawiają się nagle, niespodziewanie i najczęściej ustępują samoistnie po zastosowaniu dystraktora (rozpraszacza) uwagi lub gdy pacjent nie jest obserwowany.
Psychogenne zaburzenia ruchowe dotykają osób w każdym wieku niezależnie od płci, jednakże częściej dotyczą kobiet oraz ofiar przemocy zarówno fizycznej jak i psychicznej.
Brak skutecznych metod diagnostycznych. Zazwyczaj rozpoznanie stawiane jest poprzez wykluczenie innych zaburzeń.
Leczenie psychogennych zaburzeń ruchowych polega na farmakoterapii. Wskazana jest także zmiana nawyków żywieniowych i stylu życia. Celem terapii jest polepszenie jakości życia chorego i usprawnienie jego funkcjonowania w społeczeństwie.
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- 1. Michalak S, Mejnartowicz JP.: Zaburzenia ruchowe i ruchy mimowolne. W: Kozubski W, Liberski PP. (red.). Neurologia. Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008.
2. Karanick SM, Gorrindo T, Hallett M.:Psychogenic Movement Disorders and Motor Conversion: A roadmap for collaboration between Neurology and Psychiatry. Psychosomatics. 2011 Mar–Apr; 52(2): 109–116.
3. Leńska-Mieciek M.: Psychogenne zaburzenia ruchowe. Postępy Nauk Medycznych 10/2013, s. 710-714
Kategorie ICD:
- Choroby układu nerwowego
- Inna pląsawica
- Inne zaburzenia pozapiramidowe i zaburzenia czynności ruchowych
- Polekowe i inne tiki pochodzenia organicznego
- Tiki
- Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną
- Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania
- Zaburzenia ruchów mimowolnych
