Według Światowej Organizacji zdrowia otępienie to zespół objawów wywołanych chorobą mózgu, zwykle przewlekłą lub o postępującym przebiegu, charakteryzujący się klinicznie licznymi zaburzeniami wyższych funkcji korowych, takich jak pamięć, myślenie, orientacja, rozumienie, liczenie, zdolność do uczenia się, kompetencje językowe i krytycyzm.
Dodatkowo zaburzeniom funkcji poznawczych towarzyszą zwykle zaburzenia emocjonalne, zaburzenia zachowania i motywacji. Wraz z otępieniem pogarsza się jakość życia codziennego chorych. Problemy na początku dotyczą finansów, rozrywki, kontaktów z rodziną i przyjaciółmi, z czasem ubierania się, higieny osobistej, czy jedzenia.
Epidemiologia otępień
Zaburzenia otępienne związane są z wiekiem i im starsza grupa zostaje poddana ocenie, tym wyższa jest częstość jego występowania. W grupie osób po 65 roku życia wskaźnik rozpowszechnienia wynosi około 5%, natomiast u osób po 85 roku życia wzrasta aż do 40%.
Badania epidemiologiczne ukazują pewne czynniki mogące wpływać na ryzyko wystąpienia otępienia, są to:
- wiek
- rodzinne występowanie otępienia
- zespół Downa w rodzinie
- nadciśnienie tętnicze
- hipercholesterolemia
- palenie tytoniu
- urazy głowy
fot. ojoimages
Za czynniki protekcyjne uważa się:
- wyższy poziom wykształcenia
- utrzymywanie aktywności intelektualnej i fizycznej do późnego wieku
- dobrze rozwinięte interakcje społeczne
Przyczyny otępienia
Możliwych przyczyn otępienia jest bardzo dużo, ale wiele z nich występują niezmiernie rzadko. Najczęściej otępienie związane jest z chorobą Alzheimera, stanowi ono 35-70% przypadków. Innymi częstymi postaciami są otępienia naczyniopochodne (7-15%), otępienia z ciałami Lewy’ego (5-10%), otępienia czołowo-skroniowe (5-10%), oraz otępienia mieszane (5-15%).