Padaczka

Epilepsja, inaczej padaczka to zespół różnych objawów towarzyszących schorzeniom ośrodkowego układu nerwowego (OUN).

Celem leczenia epilepsji jest całkowita kontrola napadów ale także uzyskanie jak najmniejszej liczby objawów niepożądanych po włączeniu leczenia.

Diagnostyka padaczki sprowadza się do trzech podstawowych elementów.

Stan padaczkowy może stanowić bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia zatem wymaga natychmiastowego, skutecznego i bardzo szybkiego działania.

Nazwa padaczka, odnosi się z punktu widzenia neurologa, dokładnie do procesu chorobowego, który ma różną etiologię i wspólny obraz kliniczny.

Padaczka zaliczana jest do chorób o wieloczynnikowej patogenezie, której etiologia jest niejednolita.

Padaczka zaliczana jest do jednej z najstarszych chorób.

Napad padaczkowy jest spowodowany nieprawidłowymi wyładowaniami elektrycznymi neuronów (komórek nerwowych) mózgowia. Jeden napad nie świadczy jeszcze o padaczce – do jej rozpoznania potrzebne jest wystąpienie co najmniej dwóch napadów.

Napad padaczkowy jest często spotykanym, znanym powikłaniem występującym po urazie głowy. Jako uraz czaszkowo- mózgowy określa się uszkodzenia zarówno czaszki i mózgu powstałe w wyniku działania takiej siły, która przekroczyła zdolności adaptacyjne głowy. Podłożem powstania napadu padaczkowego jest niewłaściwa lub nadmierna czynność bioelektryczna mózgu.

Dzisiaj obchodzimy Międzynarodowy Dzień Epilepsji, zwany jest także lawendowym dniem. Padaczka jest chorobą powszechną. W Polsce cierpi na nią ok. 400 tys. ludzi.

Padaczka jest chorobą przewlekłą i objawia się napadami o różnym przebiegu i charakterze.

W przebiegu padaczki występują zaburzenia sfery psychicznej. Dotyczą funkcji poznawczych i emocji. Deficyty poznawcze mogą mieć charakter globalny lub dotyczyć jedynie wybranych funkcji.

Aktywność fizyczna jest niezwykle ważna dla dzieci w wieku szkolnym. Poprawia samopoczucie, pozwala rozładować negatywne emocje, zapobiega nadwadze i poprawia kontakty z rówieśnikami.

Celem leczenia padaczki jest uzyskanie zadowalającego stanu chorego, tak aby był on przystosowany do wymogów życia codziennego.

Według Światowej Organizacji Zdrowia padaczka to przewlekłe zaburzenia czynności mózgu o różnym pochodzeniu, cechujące się nawracającymi napadami.

Padaczka należy do grupy chorób, których etiologia nie jest jednolita. Najczęstszą przyczyną są urazy głowy, choroby naczyniowe, zwyrodnieniowe i demielinizacyjne. Istnienje, także predyspozycja uwarunkowana genetycznie, najczęściej są to padaczki wieku dziecięcego.

Osoby chorujące na padaczkę mają możliwość uzyskania prawa jazdy po wcześniejszej konsultacji neurologicznej, w celu określenia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

Padaczka nie jest jednostką chorobową, lecz zespołem objawów somatycznych, psychopatologicznych i wegetatywnych, które mogą pojawić się na różnorakim podłożu zmian morfologicznych i metabolicznych mózgu.

Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób neurologicznych. W Polsce liczba chorych sięga 400 tysięcy. Polega na chwilowym zaburzeniu funkcji grupy komórek nerwowych, skupionych w określonej części mózgu, doprowadzając do wystąpienia napadu. Dochodzi do zakłóceń w przekazywaniu impulsów i wyładowania. Mogą one rozpoczynać się w różnych częściach mózgu, najczęściej dotyczą płatów skroniowych i czołowych, rzadziej potylicznych i ciemieniowych.

Osoby z padaczką nie mają łatwego życia, oprócz codziennego borykania się ze swoją przypadłością postrzegani są często przez społeczeństwo w sposób negatywny, co wynika z niedostatecznej wiedzy na temat samej choroby.