Choroba Parkinsona

Życie z osobą dotkniętą chorobą Parkinsona wymaga 24- godzinnej opieki oraz wielu wyrzeczeń. Wiele osób nie jest w stanie poradzić sobie z codziennymi obowiązkami oraz zapewnieniem choremu bezpieczeństwa. Zanim podejmiemy decyzję, kto i gdzie ma się opiekować chorym należy tę kwestię bardzo dokładnie przemyśleć i przedyskutować z członkami rodziny.

W większości przypadków usłyszenie diagnozy o chorobie Parkinsona jest ogromnym stresem i przeżyciem nie tylko dla pacjenta ale także dla wszystkich bliskich mu osób. Ważny jest zatem sposób przekazania tej informacji a następnie edukacja wszystkich wyżej wymienionych osób.

Na dzień dzisiejszy choroba Parkinsona leczona jest następującymi sposobami:

W przypadku choroby Parkinsona dochodzi do różnych procesów neurodegeneracyjnych. 

W chwili obecnej choroba Parkinsona rozpoznawana jest klinicznie. Pozytonowa tomografia emisyjna (PET) wykonywana jest bardzo rzadko ze względu na wysokie koszty. Wykorzystywana jest ona w pracach naukowych.

Choroba Parkinsona zaliczana jest do jednej z najczęściej występujących chorób neurologicznych - ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Stosowana w dzisiejszych czasach nazwa choroby pochodzi od nazwiska lekarza Jamesa Parkinsona.

Otępienie starcze definiowane jest jako zaburzenie funkcji poznawczych. Nie należy go traktować jako oznaka bądź podstawowy objaw starości lecz jako zaburzenie, któremu koniecznie należy zapobiegać. W przypadku otępienia starczego pojawiają się problemy z pamięcią, kojarzeniem osób i faktów, orientacja w terenie, myśleniem, rozpoznawaniem, pisaniem, liczeniem, rozumieniem i wiele innych. Dotyczy to najczęściej osób po 65 roku życia ale znane są przypadki pojawienia się owego zaburzenia we wcześniejszym wieku i częściej dotyka kobiet aniżeli mężczyzn.

Choroba Parkinsona jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń ruchowych. Jej istotą jest niedobór dopaminy, a podstawowymi objawami – spowolnienie ruchowe, sztywność mięśni, drżenia spoczynkowe, zaburzenia chodu i postawy.

Podejmowanie decyzji to akt świadomego wyboru jednego z możliwych wariantów, nie zawsze podporządkowany jest naszej woli, często działamy impulsywnie lub dajemy dojść do głosu emocjom, innym znów razem paraliżuje nas wszechogarniająca niepewność.

Choroba Parkinsona występuje z częstością 100 do 200 przypadków na 100 000 mieszkańców.

Czym jest choroba Parkinsona i jak się objawia?

Pamięć pozwala na chwilowe lub trwałe przechowanie, a następnie wykorzystanie informacji. 

Zgodnie z wynikami badań przeprowadzonych przez naukowców z University of British Columbia, ciężka grypa podwaja ryzyko zachorowania na chorobę Parkinsona w późniejszym życiu.

Międzynarodowy zespół ekspertów pod kierunkiem Gabor G. Kovacs z Clinical Institute of Neurology na Uniwersytecie Medycznym w Wiedniu, odkrył nowy rodzaj przeciwciał, dzięki ktorym możliwe będzie wcześniejsze zdiagnozowanie choroby Parkinsona.

Choroba Parkinsona jest przewlekłym, postępującym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego (OUN), stopniowo upośledzającym funkcjonowanie osób nim dotkniętych. Jej częstość występowania w populacji generalnej wynosi ok.0,15% i zwiększa się wraz z wiekiem.

Pogorszenie pamięci po 65r.ż. jest fizjologiczne. Nie należy jednak lekceważyć problemu, zwłaszcza, gdy pojawia się wcześniej. Zaburzenia pamięci, orientacji, rozumienia, zdolności uczenia się mogą świadczyć o rozwijającym się otępieniu. Przyczyn otępienia jest bardzo wiele.Ogólny podział wyróżnia te o nie znanym podłożu (np. choroba Alzheimera, choroba Parkinsona) oraz te, których przyczynę można ustalić (np. otępienie naczyniopochodne, pourazowe, w przebiegu niedoczynności tarczycy).

Po bliższej analizie choroby Alzheimera warto przyjrzeć demencji, którą kojarzymy zazwyczaj ze starością, ale nie występuje ona tylko u osób w wieku podeszłym. Jej specyfika, przebieg oraz dokładna klasyfikacja wymaga bliższego przyjrzenia się temu problemowi.