Padaczka a leczenie chirurgiczne

W przypadku większości pacjentów, padaczka leczona jest za pomocą środków farmakologicznych. W przypadku około 3% pacjentów z epilepsją konieczne jest leczenie chirurgiczne.
Diagnostyka przedoperacyjna wymaga przeprowadzenia dużej ilości badań w wyspecjalizowanych ośrodkach. Jednym z zasadniczych wskazań do leczenia chirurgicznego jest postać lekooporna padaczki (tj. w sytuacji, gdy osoba chora ma więcej niż 1 napad wtórnie uogólniony i do 3 napadów częściowych w przeciągu miesiąca przy regularnym stosowaniu leków nowej generacji).
W niektórych przypadkach konieczny jest zabieg operacyjny, który przeprowadzany jest na mózgu chorego. Celem tego zabiegu jest poprawa jakości życia i funkcjonowania na co dzień. Zabieg ten wykonywany jest tylko i wyłącznie wtedy, gdy nie stanowi on zagrożenia dla zdrowia i życia chorego z epilepsją.
Wyróżnia się dwa rodzaje zabiegów:
- Te, które mają na celu całkowite usunięcie obszaru mózgu odpowiedzialnego za napady padaczkowe,
- Nieusuwanie fragmentu mózgu a jedynie przecinaniu na drodze operacyjnej określonych połączeń neuronalnych.
Padaczkę, można leczyć operacyjnie z zastosowaniem następujących procedur:
- Lesionektomia, czyli zmiany, która odpowiada za pojawienie się napadu padaczkowego (jest to tzw. zmiana patologiczna).
- Resekcji płatów (dotyczy najczęściej konkretnego płata mózgowego) i polega na usunięciu patologicznie zmienionego fragmentu tkanki mózgowej.
- Przecięcia włókien ciała modzelowatego, co powoduje brak komunikacji między półkulami i zapobiega rozprzestrzenianiu się napadów z jednej strony mózgu do drugiej.
- Hemisferektomia, która polega na resekcji jednej półkuli mózgu tj. oddzielenie jednej półkuli od drugiej i usuniecie małej części mózgu. Wielokrotne przecięcia kory mózgu, to zabieg, który stosowany jest w przypadku osób z epilepsją, u których nie jest znane miejsce wywołujące napad padaczkowy. W tym przypadku chirurg wykonuje serie nacięć, które nie uszkadzają mózgu a jedynie przerywają bieg impulsów napadu.
Warto podkreślić, iż osoby chore po zabiegu chirurgicznym nie mają po nim napadów i mogą normalnie funkcjonować. Zdarzają się jednak przypadki, wyeliminowania częściowego napadów padaczkowych bądź braku jakichkolwiek efektów po zabiegu. W większości przypadków pacjenci muszą brać leki przeciwnapadowe przez rok lub nawet więcej po operacji.
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- 1. „Neurologia” W. Kozubski, P.P. Liberski, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, wyd. 1.
2. „Choroby układu nerwowego” pod redakcją W. Kozubskiego i P.P. Liberskiego, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
3. Warlow, C., Neurologia 1996, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
4. Lehmann-Horn F., Ludolph A. NEUROLOGIA - diagnostyka i leczenie, Urban & Partner, Wrocław 2004, ISBN 83-89581-50-7
5. Kacperska M.J., Jastrzębski K., Kozera-Kępiniak A., Klimek A. Wybrane framakokinetyczne interakcje leków w trakcie leczenia padaczki cz.1. Aktual Neurol, 2013 13 (1), p. 40-49.
Adres www źródła:
- onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1528-1157.1991.tb04680.x/abstract?deniedAccessCustomisedMessage=&userIsAuthenticated=false
- www.nejm.org/doi/full/10.1056/nejm200108023450501
- thejns.org/doi/abs/10.3171/jns.1989.70.2.0231
- www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJM199603073341008