Życie po wylewie
Wyróżnia się 4 rodzaje udaru – 2 niedokrwienne (zatorowość lub zakrzepica tętnic mózgowych) oraz 2 krwotoczne (krwotok śródmózgowy, krwotok podpajęczynówkowy). Najczęściej rozpoznawany jest udar niedokrwienny (około 75 proc. wszystkich udarów), rzadziej zaś – krwotoczny.
Życie po wylewie - Objawy i przebieg
Diagnostyka i leczenie udaru
W celu diagnostyki między oboma rodzajami udaru wykonuje się tomografię komputerową. Pomaga ona wykluczyć udar krwotoczny w bardzo szybkim czasie. Po potwierdzeniu diagnozy udaru niedokrwiennego, leczenie farmakologiczne polega na podawaniu środków fibrynolitycznych. Następnie pacjent powinien być obserwowany na oddziale szpitalnym pod kątem ciśnienia tętniczego, stanu neurologicznego, stężenia glukozy we krwi, drożności drogi oddechowej oraz normowolemii.
Stosowane są wówczas takie leki, jak: nitroprusydek sodu, labetalol, nitrogliceryna.
Postępowanie z pacjentem po udarze
Pacjent, który wyszedł ze szpitala, powinien przestrzegać odpowiednich zasad w codziennym życiu. Warto, żeby chory miał opiekę domową, dzięki której pacjent mógłby być odpowiednio odżywiany. Ważne jest również kontrolowanie temperatury ciała. Przy wzroście temperatury do 38 st. C, należy wdrożyć leczenie przeciwgorączkowe.
Piśmiennictwo
Bibliografia:
- Prusiński A., Neurologia praktyczna, PZWL, 2013.
- Berlit P., Neurologia - kompendium, PZWL, 2008.
Materiały zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi.
