Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

brat mojej żony (38-letni Piotr) od 2 kwietnia przebywa na OIM-ie. Wczoraj dokonano zabiegu tracheotomii. Rehabilitant powiedział jego żonie, że Piotr ma zespół zamknięcia. Czy to jest możliwe skoro lekarz poinformował o -prawidłowych odruchach w nogach. Reaguje na prośby otwierając powieki.

Trudno cokolwiek okreslic,mysle ze lekarz neurolog wiecej powinien powiedziec

znalazłam krótka wzmianke o stanie zamkniecia,przeczytaj moze cos pasuje do Piotra

stan, w którym pacjent jest w pełni przytomny i świadomy, lecz nie jest w stanie poruszać się z powodu całkowitego paraliżu niemalże wszystkich mięśni szkieletowych. Jest to skutek uszkodzenia w obrębie pnia mózgu, w którym doszło do zniszczenia brzusznej części mostu. Ze względu na dyskoordynację oddychania z napięciem strun głosowych wydawanie jakichkolwiek dźwięków jest niemożliwe[1]. Jedyną możliwością porozumiewania się przez chorego jest mruganie powiekami oraz poruszanie oczami, ponieważ zdolność do wykonywania tych ruchów pozostaje zachowana. Poza tym nie dochodzi do uszkodzenia zdolności myślenia ani kojarzenia, bo w przeciwieństwie do stanu wegetatywnego, wyższe struktury mózgowia pozostają w pełni sprawne.

Cześć kolego

Jakiś miesiąc temu podobny przypadek spotkał mojego brata - 39 lat. Po pierwszej fazie ok. tydzień - dwa, lekarze diagnozowali jego przypadek podobnie jak ten o którym piszesz. Po dwóch tygodniach zaczął dodatkowo poruszać głową świadomie, od tego momentu oceniają jego stan jako po-udarowy z cechami zespołu zamknięcia.
Z tego co czytałem na światowych i polskich forach, ludzi którzy mają cechy tej choroby właśnie tak nazywano, pomimo tego, że w późniejszym okresie z tego stanu częściowo wychodzili.
Dopóki szwagier świadomie nie ruszy, żadnym narządem ( nie włączając w to oczu) to jego stan można tak określić. Niestety nikt z nas nie jest w stanie określić jakie spustoszenie poczynił udar ( jeśli spowodowane było to udarem) w mózgu i co będzie dalej. Trzeba mieć jednak nadzieję i walczyć z tą na prawdę ciężką chorobą.