Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

Nie wiem co ze mna sie stanie.Jestem 10 lat po wylewie, mam m.in drzaca dosc silnie lewa reke i oslabiony wzrok.W X wpadlem w kolejna depresje.Dostalem na nia velafax 75, ktory okazal sie za silny i w konsekwencji lewa reka mocno sie rozbujala.Pod wplywem tego dostalem nerwice i silne parcia na kal i mocz.Na nerwice dostalem xanax, ktory troche pomaga, od tygodnia mam pelna dawke.Mam wrazenie, ze umieram, albo ze poglebi sie moja niepelnosprawnosc(podobno to wrazenia wynikajace z nerwic).Blagam, czy jest ktos w stanie mi jeszcze pomoc!Ja mam juz dosc zycia.Nie jestem sam(mam rodzicow) ale czuje sie samotny.Szkoda mi rodzicow, ale czuje ze moje zycie dobiega konca.Milo mi bylo na tym forum...

Do Raf 32!
Przypadkowo trafiłam na Twój wątek. Co to ma znaczyć żegnam Was?Człowieku nie poddawaj się,życie jest piękne i szkoda z niego rezygnować od tak.Wprawdzie nie dopadł mnie wylew ale prze laty byłam w strasznym dole psychicznym. Leki /psychotropy/ które brałam już nie działały pogrążałam się w czarnej rozpaczy i pomógł mi dopiero pobyt /tylko miesięczny/ w szpitalu psychiatrycznym gdzie ustawiono mnie na inne leki,które to przyniosły dobry efekt.Moja rada udaj się do dobrego psychiatry a on już będzie wiedział jak dalej pokierować kuracją.Więcej wiary w siebie p głowa do góry mam nadzieję, że mi kiedyś podziękujesz

Raf 33
Piszę jeszcze raz do Ciebie.
Jeśli chciałbyś się dowiedzieć coś więcej na temat mojego leczenia podam adres e-mail [email protected]
Ostatnio wyciągnęłam mojego kolegę z doła.
Długo zastanawiał się czy udać się do mojego psychiatry.
Teraz twierdzi,że żyje i to wspaniale dzięki mnie.
Chłopie trzymaj się!

Współczuję i rozumiem stan depresyjny, w który bardzo często wpadam. Niestety wiem też, że kiedy stan ten dopada zwykle żadne słowa nie pomagają. Najlepiej jeśli jest silna podpora, ktoś dla kogo warto życ, masz rodziców, zapewne jest w Tobie coś co im pomaga. Nawet jeśli relacje nie są najlepsze, mam nadzieje ze są dobre, ale zawsze są jakieś problemy- zapewne masz w nich coś zmienic, albo Oni w Tobie.
W medycyną często się słyszy są problemy z diagnostyką, też mam podobny problem. Byłam już raz w szpitalu, chodzę po różnych lekarzach, szukam kogoś kto będzie potrafił pomoc, za miesiąc idę na oddział na badania, mam nadzieję że kolejny raz nie wyjdę bez diagnozy, bo ból trwa. Pozostaje tylko ofiarowac za innych, widzę też że choroba zmienia mnie i otoczenie. Też bym wolała usnąc i już miec spokój, ale widocznie coś mam do zrobienia na tym świecie, byc moze nieświadomie, byc może tylko moja obecnosc jest komuś potrzebna, pomocna. Trzymaj się ciepło :*** nie jesteś sam, byc może się tak czujesz. Łączę się z Tobą w bólu i iskierce nadziei.

Dziekuje za Wasze wsparcie.Bylem u dobrego neurologa i psychiatry.Uwazaja, ze xanax i asentra, ktore mam pomoga.Po xanaxie mam jednak sporo skutkow ubocznych.Czekam na dalsze wsparcie

Hej Raf!
Napisz co nowego u Ciebie?
Pozdrawiam

Witam!
Do Raf32.
Z Twojej wypowiedzi wnioskuję, że jesteś jeszcze młodym człowiekiem i nie wolno Ci się jest poddawać, należy z przeciwnościami losu walczyć. Nie Ty pierwszy cierpisz na depresję, nie ty pierwszy jesteś po udarze mózgu, musisz zacząć myśleć pozytywnie, znaleźć sobie jakieś zajęcie, które dawało by Ci radość, które pomogło by Ci pokonywać Twoje choroby.

Depresję musisz zacząć leczyć u lekarza psychiatry i nie bój się tej nazwy "lekarz psychiatra", to jest taki sam lekarz jak np. kardiolog, neurolog itd. tylko zajmuje się inną dziedziną schorzenia.
natomiast po udarze mózgu musisz być pod stała kontrola lekarz neurologa. Pozdrawiam Alicja

Prosze nie poddawaj sie,też mam nerwice depresje,a najchetniej bym też odeszła z tego świata,ale mi szkoda dzieci,małych wnuków .Cierpię na neuropatie twarzy ciągły ból,pieczenie nie do wytrzymania, przeszłam około 10 operacji neurochirurgicznych i nic dalej to samo,całymi dniami chodze z lodem przy twarzy który łagodzi trochę to okropne pieczenie, po świetach czeka mnie następna operacja nie wiem jak ją zniosę, ale wytrzymam mam nadzieję . Jesteś młody całe życie przed Toba nie załamuj sie . Ja też szybko wyszłam za maż,dzieci,praca myślałam ze pózniej będzie fajnie . Dzieci poszły z domu ja jeszcze magłabym pracowac,cieszyć sie życiem jestem jeszcze młoda i niestety chora,prawdopodobnie do końca życia . Trzymaj sie pozdrawiem Cie mocno .