Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

Witam,

Nareszcie znalazłam odpowiedź na mój problem z porażeniem przysennym. Do dziś myślałam, że tylko mnie to męczy ale nie powiem- trochę mnie uspokoiliście. Mimo wszystko musi dać się z tego jakoś wyleczyć. To nie daje spokoju. Mimo, że po obudzeniu jestem okropnie zmęczona walką z obudzeniem się w trakcie dnia zapominam, to wieczorem znowu sobie przypominam i z taką obawą kładę się spać i już jest lęk i stres, że się nie obudzę. Mnie dopada to podczas- tak mi się wydaje- głebokiego już snu. Bardzo często w środku nocy i nad ranem. Coś mi się śni nagle urywa i jestem świadoma, że powinnam się obudzić jednak mimo wszelkich prób nie mogę! To jest straszne! Czuję jedynie że oddycham, ale żadnych ruchów nie wykonuję mimo że wydaję mi się ze to robie. Wiem, że obok jest mój mąż i próbuję do niego uderzyć więc niby się szarpię, chwytam go za rękę, szturcham go- niestety- to tylko mi się wydajeI czasami jak już czuję ze to trwa i trwa wydobywam z siebie dziwny jak to moj mąż określa dźwięk. Ale on też musi się naszarpać żeby mnie wybudzić z tej dziwnej fazy. Dziś miałam to kilka razy podczas nocy. Co się przebudzialm, położyłam na rugi bok z glową ciężką i powiekami, to znowu to samo. A teraz jestem zmęczona i bez checi do życia, ale to minie po paru minutach. Chcialabym znalezc lek na to zło. Fatalne uczucie świadomej niemożności.