Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

Proszę o pomoc....lekarze nie wiedzą jak mi pomóc...Dostaje ataków (uczucie de jawu, przeniesienia w innym stan swiadomosci, uczucie mrowienia, ogólnie stan dziwny i trudny do opisania) podczas ROZMOWY z innymi osobami - kiedy to np. wygłaszam dłuższe przemówienie, kiedy np muszę się skupic i odtworzyć coś z pamięci...Ogólnie w sytucjach stresujących podczas kontaktów z innymi osobami...Może to nerwica?

Chciałbym dodać jeszcze iż pierwszy atak padaczki (typowy - z przygryzieniem jezyka miałem około dwóch lat temu - w wieku 30 lat) od tamtej pory biore depakinę....Moja praca polega na wielu spotkaniach, prezentacjach itp -probuję z tym walczyć i dość czesto druga osoba nawet nie wie iż miałem atak - gdyż np. prosze o szklankę wody, udaję iż czegoś szukam np w teczce, probuje się trochę poruszac - po tym również przechodzi....

Wydaje mi się, że możesz mieć paadaczkę skroniową, jak masz do tego jeszcze problemy z pamięcią świeżą i koncentracją, a do tego zacinasz się w trakcie mówienia lub totalnie przekręcasz to co wiesz co byś chaciał powiedzieć to witaj w klubie . Pozdrawiam MIKa

Cześc.Jestem z wami bo moja diagnoza to PADACZKA SKRONIOWA. Nęka mnie to już 11 lat, ale przyznałam się mężowi dopiero dwa lata temu. Z początku straszne, nocne &quotdjazdy" miewałam 2 razy w roku, teraz juz co dwa miesiące i częściej. Do tego okropne zapachy,brak smaku i apetytu. Nie jest mi łatwo życ, szczególnie ze próbu\ję to ukrywac.Muszę tak, bo rodzina podejrzewa że coś sobie uroiłam. Leków brac nie mogę gdyż prócz tego choruję na poważną przypadłośc hematologiczną.Dziękuję za to Forum, dzięki niemu wiem, że nie zwariowałam. Pozdrawiam serdecznie "skroniowców" i liczę, że może ktoś z was napisze do mnie. Każde dobre słowo podnosi na duchu.Pa. Crista

Dziękuję Gosiu za dobre słowo! Byłam u kilku lekarzy bo nie wierzyłam w diagnozę jednego. I zawsze było tak samo: list do hematologa i decyzja,żeby na razie jeszcze nie brac nic. Trudno powiedziec ile ja jeszcze wytrzymam, ale u mnie niestety tak musi byc...Dlatego tak mało u mnie optymizmu. Najtrudniej pogodzic się z utratą pamięci i ograniczeniami w inteligencji. Każde zdanie w książce czytam dwa razy, żeby je zrozumiec...Na szczęście wykonuję wolny zawód i pracuję, gdy mogę. Ale już pisanie tekstów poetyckich, co jet moją pasją, nie jest łatwe jak kiedyś. Wydaje się, że mam kask na mózgu. I te zawroty - bez ostrzeżenia...Jak sobie radzicie na codzień? Pozrawiam wszystkich a szczególnie Małgosię. Cieszmy się każdą chwilą - crista

Brawo Małgosiu za fantastyczny sposób na życie! Padaczkowcy mają bardzo konkretne problemy z pracą... Ja jetem malarką i w ten sposób również jakoś sobie radzę. Dziękuję za zaproszenie do Wrocławia, znam i kocham to miasto. Jeśli Ci powiem, że jestem jedną z laureatek Festiwalu Piosenki Aktorskiej, to będziesz wiedziała, dlaczego Wrocław jest mi bliski. Ale do rzeczy - mam zalecone leki: PRAMOLAN i VICEBROL. Nie biorę ich, bo jak wiesz, mam przeszkody wynikające z leczenia HYDROKSYCARBAMIDEM. Ten lek to jest niestety - chemia. Muszę wytrzymac tak długo, jak tylko się da. Moja choroba zaczęła się któregoś ranka, gdy stwierdziłam, że nie wiem jak się nazywam, czy mam dzieci, co ja robię w tym miejscu i co to za obcy facet śpi obok. Szok absolutny. Potem zaczęły się nocne odjazdy w nieznane i nieprzyjazne mi światy. Z trudem wracam ale nigdy nie tracę do końca przytomności. To wszystko może zrozumiec tylko ktoś, kto sam to przeżywa. Ale tak nam przyszło,że musimy to wytrzymac. ŻYCZĘ wszystkim wytrwałości i nie dajcie sobie wmówic że to urojenia. Pozdrawiam wszystkich a szczególnie Małgosię. Napiszcie! crista.

jak masz chec to mozemy porozmawiac o padaczce ja tez choruje