Zaburzenia snu - kiedy problem, a kiedy choroba?

W zależności od czasu trwania bezsenności rozpoznaje się:

• bezsenność przygodną, która trwa kilka dni,
• bezsenność krótkotrwałą, która trwa do trzech tygodni,
• bezsenność przewlekłą, która trwa przynajmniej cztery tygodnie.

Rozpowszechnienie zaburzeń snu jest znaczne, procentowo bezsenność chorobowa sięga 35%, natomiast hipersomia, czyli nadmierna senność zgłaszana jest przez około 7,1% populacji.

Zaburzenia snu często są ignorowane lub nierozpoznawane, zwykle zmagają się z nimi osoby starsze, po 65 roku życia. Przyczyny dotyczą obecności chorób somatycznych, psychicznych lub stosowania leków i nadmiernego spożywania alkoholu.

Problemy ze snem obejmują:

• trudności z zasypianiem
• zbyt krótki lub przerywany snem
• zbyt wczesne budzenie się

Jak rozpoznać chorobliwą bezsenność?

Warunkiem rozpoznania są objawy występujące w ciągu dnia, w szczególności zalicza się do nich senność i zmęczenie. W bezsenności przewlekłej, pojawia się pogorszenie sprawności psychomotorycznej i obniżenie nastroju.
 

fot. ojoimages

Podział bezsenności

W zależności od czasu występowania trudności ze snem wyróżnia się:

• dyssomie, czyli pierwotne zaburzenia snu i czuwania 
• parasomie, czyli niepożądane zjawiska okresowo występujące podczas snu 
• zaburzenia snu wtórne

Bezsenność przygodna

Zazwyczaj spowodowana jest pracą zmianową i zaburzeniem rytmu dobowego. Zdarza się przy przekroczeniu stref czasowych. Jest fizjologiczną reakcją zdrowych ludzi na stres i i przeżyte wydarzenia.

Bezsenność krótkotrwała

Zazwyczaj trwa do 4 tygodni i spowodowana jest, podobnie jak bezsenność przygodna, stresem, problemami zawodowymi, szkolnymi lub rodzinnymi. Wywołać mogą ją także infekcje i dolegliwości bólowe.

Bezsenność przygodna i krótkotrwała traktowana jest jako przejściowy problem, jednak brak snu, który dokucza zbyt długi czas, najczęściej około miesiąca lub dłużej staje się już uporczywą dolegliwością, wymagąjącą konsultacji lekarskiej i odpowiedniego leczenia.