Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

Witam

Mój tato w piątek tj. 20.02.2015 przeszedł dość rozległy wylew wywołany wysokiem cisnieńiem i krwiakiem jakiego miał w mózgu. Obecnie przebywa w jednym z wrocławskich szpitali na oddziale neurogolicznym w sali intensywnej opieki medycznej. Stosowane jest leczenie zachowawcze, czekamy na to co przyniesie każdy kolejny dzień. Czy jest coś co mogę zrobić już teraz, żeby jak najszybciej przywrócić mu sprawność? Czy gdzieś się zgłosić do jakiegoś ośrodka żeby zająć mu miejsce na oddziale z intensywną rehabilitacją? Każda pomoc i rada będzie dla mnie cenna. Jestem obecnie z tym sama i nie wiem gdzie zgłosić się po pomoc. Z góry dziękuję za każdą radę.


Pozdrawiam
Ewa

Witaj
łączę się z Tobą w bólu. nasz ojciec miał również ciężki wylew we wtorek 17-go lutego. Od tego czasu leży podłączony do respiratora, ciśnienie z dnia na dzień słabnie. Przed chwilą przeczytałem o profesorze Janie Talarze z Bydgoszczy oraz Marku Haracie - nie mam jeszcze namiarów na nich, ale szukam....

Pozdrawiam i życzę jak najlepiej dla Twojego taty.

witajcie
moja siostra 50 lat w sobotę miała udar niedokrwienny mózgu.Okazało się że miała zablokowane dwie żyły szyjne przez co lewa strona mózgu przez niedotlenienie obumarła.Lekarka powiedziała że pozamykały się naczynka i już ta część mózgu nie zregeneruje się.W trzeciej dobie czyli wczoraj nastąpił obrzęk mózgu i siostra trafiła na OIOM podłączona jest pod respirator i jest w stanie śpiączki klinicznej.Bardzo się martwimy i czekamy.Może ktoś z Was miał podobnie
pozdrawiam

Łączę się z Wami w tych trudnych chwilach. Wiem co przechodzicie, ale wiem też, że trzeba być dobrej myśli. Każdy dzień może przynieść poprawę, z tego co wiem to bardzo zły stan na początku wcale nie oznacza, że chory sobie nie poradzi z powrotem do normalnego życia. Mój tato czuję się już lepiej. Stan zagrożenia życia minął. Sam już zaczyna domagać się zajęć z rehabilitantem, dzięki codziennym zajęciom z logopedą mówi coraz więcej. Wierzę, że z tego wyjdzie i niebawem stanie na własny nogach. Wiem, że wiara i nadzieja są najważniejsze. Trzymam kciuki za Waszych bliskich i życzę Wam i im bardzo dużo siły w tym trudnym czasie. Pozdrawiam

do Ewy 89
dziękuję Ci bardzo za słowa wsparcia,nasza cała rodzina cierpi ale także oczekuje jakiegoś przełomu na lepsze,iskierki płomyczka nadziei.Modlimy się wszyscy do Boga o poprawę