Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

Hej, jestem Julia. Mam 15 lat rocznikowo i szukam osob z podobnym problemem. Moj tata mial rozlegly zawas serca 20 pazdziernika 2014. Za niedlugo mijaja ok. 4 miesiace odkad jest w spiaczce. Reanimowany byl 30 min od upadky. Bylismy na weselu kiedy to sie stalo. Moj tata byl swiadkiem na weselu kolegi. Mial bezdech w nocy i bole w kregoslupie jak i w klatce piersiowej. Byl dosc duzy (chodzi nie o wzorst) i mial szybkie tempo zycia. Byl kucharzem i czesto wracal o 23 do domu. Jest po 30. Oddycha samodzielnie juz od chyba 2 miesiecy, reaguje gdy sie mowi, sciska rece i otwiera oczy. Czy ktos z was wie moze jak dlugo moze to potrwac? Lekarze mowia, ze tata umiera (z tego co uslyszalam jak mama rozmawiala z wujkiem, bo mi nie mowi tych rzeczy), ale wedlug mnie nie. Juz sama nie wiem co oczekiwac. Boje sie i bardzo za nim tesknie. Ja juz nawet nie pamietam jego glosu. Nie spie do 24 bo ciagle mam nadzieje, ze wejdzie

Czy ktos mial podobna sytuacje?

Porozmawiaj na tej temat z mamą. Zapytaj co dokładnie mówią lekarze. Musisz mieć nadzieje, że wszystko będzie dobrze.

Bardzo się interesuję kwestią świadomości w różnych uszkodzeniach mózgu (np. różnicą między stanem wegetatywnym, syndromem zamknięcia, mutyzmem akinetycznym, śpiączką), szukałam informacji na ten temat w wielu książkach o neurologii i dochodzę do wniosku, że mózg jest tak skomplikowaną i słabo poznaną strukturą, że bardzobardzo ciężko jest przewidzieć jak przebiegnie proces chorobowy i proces ewentualnego zdrowienia.
Czasem, mimo że większość objawów (brak odruchów, brak spełniania poleceń etc.) wskazuje na to, że człowiek jest nieświadomy, tak naprawdę ta osoba myśli i odczuwa, tyle że jej mózg stracił połączenie z resztą ciała. Czasem tylko badanie PET jest w stanie wykryć, że ta osoba jest świadoma. Niestety uszkodzenia mózgu jednak są najczęściej tak poważną sprawą, że kończą się odejściem takiego pacjenta.

Kochana, mam nadzieję, że Twój Tata ma już się dobrze. Jeśli nie, to myślę, że powinnaś mówić do Taty, opowiadać mu różne rzeczy, przytulać czy głaskać na powitanie i pożegnanie etc. No i przygotować się na najgorsze, ale mieć nadzieję na najlepsze.
Z tego co obserwuję podczas zajęć na oddziale (studiuję medycynę) lekarze zazwyczaj wolą ludzi przygotowywać na najgorsze i raczej przedstawiać sytuację w szarych barwach, także przy rozmowie z lekarzami bierz to pod uwagę i mimo wszystko staraj się zachować optymizm.

Swoją drogą polecam książkę "Motyl i skafander" albo film na jej podstawie. Co prawda bohater był w innym stanie niż Twój Tata, ale myślę, że treść Cię może zainteresować. Polecam też ten artykuł; może trochę przesadzony, ale mimo wszystko wartościowy:
spiaczka.psychologia-procesu.net/na-tropach-swiadomosci/110-blizej-siebie.html

Może złe rzeczy dzieją się czasem dlatego, że jakby się potoczyły inaczej, byłoby jeszcze gorzej.

Bardzo ciężko ocenić jak przebiegnie proces tej skomplikowanej choroby. Najlepiej porozmawiaj z lekarzem który opiekuje się twoim ojcem, będzie ci mógł przybliżyć szczegóły tej choroby
________________________________________________________________
Odwiedzam noclegi, lubię te białobrzegi hotele, i pobliskie okolice.