Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

Dwadzieścia lat temu usłyszeliśmy diagnozę lekarza: Wasz ojciec ma nieuleczalną chorobę SM czyli Stwardnienie Rozsiane na to się nie umiera ale też nie ma lekarstwa.To był dla nas szok. Po paru latach pogodziliśmy się z tym. Choroba w małym stopniu dawała o sobie znać jednak przez 20 lat tato chodził o własnych siłach i był sprawny fizycznie jak i psychicznie. W maju tego roku miał rzut na który wylądował w szpitalu,tam został zrobiony rezonans magnetyczny,po badaniu zostało potwierdzone, że są stare i nowe ubytki w mózgu. Na końcu wypisu ze szpitala pisało: Zmiany guzowate spowodowane SM ? Nie wiedzieliśmy co to znaczy lekarze też nic nie mówili.Po tygodniu tato wyszedł do domu w dobrym stanie. 01.06.2013 Tato przewrócił się sparaliżowało mu lewa stronę,dzwoniłam po karetkę,która po usłyszeniu że choruje na SM nie chciała przyjechać,gdyż stwierdzili że to jest kolejny rzut. Po długim proszeniu wysłali karetkę. Co się potem okazało tato miał rozległy guz mózgu (glejak wielopostaciowy). W czerwcu miał operację,która przebiegła pomyślnie,potem były pytania co dalej...Szukaliśmy pomocy u różnych onkologów jednak wszyscy nam mówili że nie nadaje się na jakiekolwiek naświetlania czy chemie,gdyż po rzutach SM miał duże ubytki w mózgu i to przyśpieszyłoby śmierć.Po operacji wzięliśmy tatę do domu,nie wstał już z łóżka wraz z mamą opiekowałyśmy się nim,przewijałyśmy, myłyśmy go,to na co miał ochotę dostawał, żył tylko 6tyg. Najgorsze było patrzenie i powtarzanie mu że będzie wszystko dobrze ma się tylko nie poddawać. Ciągle gdy o tym wspominam zadaję sobie pytanie ''dlaczego'' 20 lat zmagał się z taka chorobą a tu jeszcze rak ten najgorszy.Lekarze z którymi rozmawiałam, albo nie mieli takich przypadków albo mieli tylko jeden gdzie było SM i guz mózgu.