Padaczka zwana też jako epilepsja, to choroba, która powoduje nawracające ataki padaczkowe. Napady padaczki te mogą być bardzo nasilone i mogą powodować utratę przytomności. Padaczka jest jedną z najczęściej występujących chorób neurologicznych. Osoba chora na padaczkę to epileptyk.

Według szacunków, na padaczkę cierpi około 1% populacji na świecie. Choroba ta jest bardzo poważna i może być śmiertelna.

Głównymi objawami padaczki są: utrata przytomności, wyprężenie ciała, a następnie drgawki, sinica, „piana z ust”, przygryzienie języka, niekiedy bezwiedne oddanie moczu.

Znane są różne postacie napadów padaczkowych. Niektóre przebiegają z utratą przytomności (napady uogólnione). Sam przebieg napadów padaczkowych zależy od lokalizacji ogniska padaczkowego. Najczęściej zlokalizowane jest ono w płatach skroniowych (padaczka skroniowa) lub czołowych (padaczka czołowa).

Badaniem wykonywanym w diagnostyce u osób z podejrzeniem padaczki jest elektroencefalografia (EEG).

W większości przypadków przyczyna choroby nie jest znana. Napady padaczkowe są jednak częstym następstwem urazów czaszkowo-mózgowych. Padaczka może wystąpić również u chorych po przebyciu udarów, infekcji oraz z guzami mózgu (w tym glejakami). 

Przyczynami padaczki mogą być również zaburzenia metaboliczne (np. encefalopatia wątrobowa), nadużywanie alkoholu czy stosowanie narkotyków.

Stan w którym chory nie odzyskuje przytomności między napadami padaczkowymi zwany jest stanem padaczkowym. Jest on stanem zagrożenia życia.

W leczeniu padaczki stosowane są liczne leki przeciwpadaczkowe zarówno starej jak i nowej generacji. U chorego leczonego z powodu padaczki u którego ostatni napad padaczkowy wystąpił 2 lata temu można rozważyć odstawienie leków. U niektórych chorych leczenie farmakologiczne padaczki jest nieskuteczne i może być konieczne wykonanie zabiegu operacyjnego. W leczeniu padaczki stosowane są także elektrowstrząsy.