Padaczka

Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób neurologicznych. W Polsce liczba chorych sięga 400 tysięcy. Polega na chwilowym zaburzeniu funkcji grupy komórek nerwowych, skupionych w określonej części mózgu, doprowadzając do wystąpienia napadu. Dochodzi do zakłóceń w przekazywaniu impulsów i wyładowania. Mogą one rozpoczynać się w różnych częściach mózgu, najczęściej dotyczą płatów skroniowych i czołowych, rzadziej potylicznych i ciemieniowych.

Osoby z padaczką nie mają łatwego życia, oprócz codziennego borykania się ze swoją przypadłością postrzegani są często przez społeczeństwo w sposób negatywny, co wynika z niedostatecznej wiedzy na temat samej choroby.

Brak skuteczności dwóch leków przeciwpadaczkowych jest zapowiedzią nieskuteczności następnych.

Nowatorskie urządzenia uwalnia od konieczności hospitalizowania pacjenta po napadzie padaczki.

Pomimo coraz częstszych hospitalizacji liczba operacji usunięcia części mózgu pozostaje na stałym poziomie.

Pacjenci z drgawkami dysocjacyjnymi bardziej przejmują się nieprzyjemnymi doświadczeniami życiowymi.

Odpowiednio dobrane kryteria chronią zdrowie pacjenta i oszczędzają baterie.

Zwalczanie odpowiedzi autoimmunizacyjnej pomaga wielu chorym na padaczkę.

Po usunięciu przedniego płata skroniowego dochodzi do poprawy zdolności nazywania obiektów.

Jakość życia obniżają przede wszystkim zaburzenia pamięci i długotrwałość procesu przychodzenia do siebie.

Wycięcie przedniej i środkowej części płata skroniowego uwalnia od ataków znaczną część pacjentów z padaczką lekooporną.

„Nieinwazyjna operacja” wykorzystująca promieniowanie gamma może stać powszechną metodą leczenia lekoopornej padaczki.

Płeć męska, wcześnie zażywanie leków przeciwpadaczkowych, zaawansowany wiek, złe wyniki EEG, napady uogólnione i przyjmowanie lamotryginy zmniejszają szanse na uwolnienie od ataków.

Przechodzenie z jednego leku na inny zawierający te samą substancję czynną wiąże się z podwyższonym ryzykiem powikłań.

Związki chemiczne o symbolach Z941 i Z944 zmniejszają częstość napadów absencyjnych o 85 do 90 procent.

Operacyjne leczenie padaczki uwalnia od napadów i poprawia jakość życia na dziesięciolecia.

W szpitalach dla dzieci coraz większym problemem są dzieci z niepełnosprawnością wywołaną padaczką i porażeniem mózgowym.

Ryzyko nagłej i niewyjaśnionej śmierci w przebiegu padaczki zależy od częstości napadów toniczno-klonicznych, natomiast dawki leków nie mają znaczenia.

Współwystępowanie migreny i padaczki może być wynikiem nieprawidłowości genetycznych w obrębie 12. i 14. chromosomu.

Radiochirurgia skutecznie leczy padaczkę wywodzącą się ze środkowej części płatów skroniowych przy niewielkim nasileniu działań niepożądanych.