Padaczka

Padaczka należy do grupy chorób, których etiologia nie jest jednolita. Najczęstszą przyczyną są urazy głowy, choroby naczyniowe, zwyrodnieniowe i demielinizacyjne. Istnienje, także predyspozycja uwarunkowana genetycznie, najczęściej są to padaczki wieku dziecięcego.

Osoby chorujące na padaczkę mają możliwość uzyskania prawa jazdy po wcześniejszej konsultacji neurologicznej, w celu określenia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

Padaczka nie jest jednostką chorobową, lecz zespołem objawów somatycznych, psychopatologicznych i wegetatywnych, które mogą pojawić się na różnorakim podłożu zmian morfologicznych i metabolicznych mózgu.

Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób neurologicznych. W Polsce liczba chorych sięga 400 tysięcy. Polega na chwilowym zaburzeniu funkcji grupy komórek nerwowych, skupionych w określonej części mózgu, doprowadzając do wystąpienia napadu. Dochodzi do zakłóceń w przekazywaniu impulsów i wyładowania. Mogą one rozpoczynać się w różnych częściach mózgu, najczęściej dotyczą płatów skroniowych i czołowych, rzadziej potylicznych i ciemieniowych.

Osoby z padaczką nie mają łatwego życia, oprócz codziennego borykania się ze swoją przypadłością postrzegani są często przez społeczeństwo w sposób negatywny, co wynika z niedostatecznej wiedzy na temat samej choroby.

Badanie EEG jest często zlecane dzieciom z podejrzeniem różnych schorzeń neurologicznych. Przeznaczony dla rodziców artykuł przedstawia podstawowe informacje na temat badania EEG, ze szczególnym podkreśleniem wskazań do jego wykonywania oraz najważniejszych zasad interpretacji wyniku badania.

Oporność na leczenie farmakologiczne to coraz większy problem współczesnej medycyny. Dotyczy w zasadzie każdej dyscypliny klinicznej, choć najczęściej mówi się o nim przy okazji leczenia zakażeń i terapii przeciwnowotworowej. W neurologii jednym z aktualnych problemów jest lekooporna padaczka. Dzięki postępom nauk podstawowych być może już niedługo do kliniki wejdą nowe leki przełamujące mechanizm oporności wielolekowej.

Karbamazepina, zwłaszcza w niewielkich dawkach,  jest jednym z bezpieczniejszym leków  przeciwpadaczkowych stosowanych w ciąży. Wady rozwojowe w pewnym odsetku mogą występować również u kobiet zdrowych, dotycząc w populacji ogólnej 2-3 % dzieci. U kobiet przyjmujących leki padaczkowe odsetek ten wzrasta do 4-6 %, w zależności od przyjmowanych leków.

Artykuł omawia najistotniejsze problemy związane z leczeniem farmakologicznym padaczki u dzieci.

Padaczka wywodząca się z płatów skroniowych, zwana w skrócie „skroniową” – TLE (temporal lobe epilepsy), została zdefiniowana w roku 1985 przez Międzynarodową Ligę Przeciwpadaczkową (ILAE-The International League Against Epilepsy).

Jedna z najbardziej znanych i popularnych grup leków używanych w psychiatrii (ale również w praktyce lekarzy innych specjalności) jest grupa leków pochodnych benzodiazepiny. Mechanizm działania benzodiazepin (w skrócie BZD) jest związany w organizmie z GABA (kwasem gamma-aminomasłowym) i receptorem GABA-ergicznym.

Padaczka to schorzenie neurologiczne związane z występowaniem napadów drgawkowych, mogących stanowić zagrożenie dla ciąży.

Choroby układu nerwowego są najczęstszą przyczyna trwałych lub czasowych odroczeń od szczepień. Szczególne obawy są związane ze szczepieniami przeciwko krztuścowi, które to szczepienie może wyzwolić napady drgawkowe lub pogorszyć stan neurologiczny w niektórych chorobach ośrodkowego układu nerwowego.