Choroba Parkinsona

Naukowcy z Australii opracowali hydrożel, który można zastosować podczas jednego zabiegu u pacjentów z chorobą Parkinsona i prawdopodobnie u osób z innymi chorobami neurologicznymi. Po wprowadzeniu żelu składającego się z aminokwasów do mózgu pacjenta substancja ta pomaga naprawić uszkodzenia.

Choroba Parkinsona to stan neurologiczny, w którym dochodzi do obumierania komórek mózgowych produkujących dopaminę. Ma bezpośredni wpływ na ruchliwość człowieka i najczęściej kojarzona jest z drżeniem rąk, choć to tylko jeden z występujących objawów. U niektórych chorych wprowadzenie zmian żywieniowych może pomóc je kontrolować.  

Wiadome już od stosunkowo dawna jest to, że z chorobą Parkinsona związane są narastające deficyty neuronów zawiadujących czynnościami ruchowymi, co doprowadza do pojawiania się u chorych objawów tej jednostki. Ze względu na to, że obecne metody leczenia schorzenia nie dają do końca zadowalających efektów, uczeni stale poszukują nowych możliwości terapeutycznych, dzięki którym rokowania osób z chorobą Parkinsona mogłyby ulec poprawie. O jednej z takowych metod wspominają naukowcy ze Stanów Zjednoczonych – okazuje się, że korzystnie na stan chorych mogą wpływać… żeńskie hormony płciowe.

Czescy naukowcy z Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (NUDZ) w Klecanach koło Pragi przeprowadzili badanie, które skupiło się na początkach choroby Parkinsona. Pokazuje ono, że do lepszego stawienia diagnozy, a co za tym idzie efektywniejszego leczenia choroby Parkinsona, może przyczynić się badanie krwi skoncentrowane na systemie regulacji snu.

Jedną z nieprawidłowości, związanych z chorobą Parkinsona, jest degeneracja komórek nerwowych wydzielających dopaminę – to właśnie ze względu na niedobory tego neuroprzekaźnika u chorych dochodzi do pojawiania się objawów ze strony układu ruchu, takich jak np. drżenia. O nowej potencjalnej metodzie leczenia tego schorzenia, skoncentrowanej właśnie na wspieraniu neuronów uwalniających dopaminę, wspominają na łamach „Journal of Parkinson’s Disease” uczeni z ośrodków w Wielkiej Brytanii i Kanady.

Czy brak wyrostka robaczkowego może zmniejszyć szansę na … pojawienie się choroby Parkinsona? Okazuje się, że tak! Udowodnili to naukowcy ze Stanów Zjednoczonych. Jak donoszą, podatność na zachorowanie na chorobę Parkinsona u osób bez wyrostka robaczkowego może być mniejsza nawet o 20%.

Rozpoznanie choroby Parkinsona – kiedy to rozwinie się ona już w pełni u pacjenta – zwykle nie nastręcza specjalistom większych trudności. Obecnie podkreśla się jednak to, że jak najwcześniejsze postawienie diagnozy i związane z tym szybsze rozpoczęcie leczenia mogłoby poprawiać rokowania chorych. O nowym teście, który mógłby służyć szybkiemu diagnozowaniu właśnie choroby Parkinsona, informują specjaliści z Los Angeles.

Choroba Parkinsona należy do przewlekłych, postępujących chorób o podłożu neurodegeneracyjnym. Do najważniejszych i zarazem najbardziej widocznych objawów choroby zalicza się drżenie kończyn, które najczęściej pojawia się w spoczynku, a ustępuje podczas wykonywania ruchu. Ponadto spowolnienie ruchowe czy problem z podjęciem, rozpoczęciem czynności w znacznym stopniu wpływa na codzienne funkcjonowanie człowieka. Dodatkowym aspektem może także być problem związany z zaburzeniami natury psychicznej, jakie mogą towarzyszyć rozwojowi tego schorzenia.

Tak jak przyczyny niektórych chorób znane są od lat, tak przyczyny innych nadal są niejasne. Z druga sytuacją mamy do czynienia chociażby w przypadku choroby Parkinsona. Uczeni wciąż poszukują, co tak naprawdę doprowadza do tej poważnej choroby neurologicznej – jedno z ostatnich badań przekonuje, że z chorobą Parkinsona związane mogą być zaburzenia czynności układu odpornościowego. Takie odkrycie wnosi nie tylko nową wiedzę co do etiologii tego schorzenia, ale i może stanowić wstęp do opracowania nowych metod jego leczenia.

Objawy osób z chorobą Parkinsona i tych z tzw. atypowymi parkinsonizmami mogą być podobne, różnice mogą jednak dotyczyć tego, w jaki sposób pacjenci ci powinni być leczeni. Różnicować wspomniane jednostki można na drodze różnych badań, takich jak m.in. analiza składu płynu mózgowo-rdzeniowego. Możliwe jest jednak, że niedługo diagnostyka różnicowa tych schorzeń neurologicznych ulegnie znacznemu uproszczeniu – w lutym 2017 roku pojawiły się doniesienia o możliwości różnicowania tych jednostek na drodze badania krwi.

W chorobie Parkinsona dochodzi do postępującego uszkodzenia mózgu. Pacjenci mają problemy nie tylko z poruszaniem się ale także ze spożywaniem posiłków, pisaniem, mówieniem czy myciem się. Do dziś poszukiwane są bezpośrednie przyczyny rozwoju tego schorzenia.

Symptomatologia zaburzeń układu pozapiramidalnego jest niezwykle szeroka. Objawy mogą stanowić odrębną jednostkę chorobową, jak również towarzyszyć innemu schorzeniu. Parkinsonizm, dystonie oraz tiki, to niektóre z zaburzeń ruchowych, które można zaobserwować zarówno samodzielnie występujące, będące objawem jednego, bądź nawet wielu schorzeń.

Badania naukowe pokazują że osoby, które cierpią bądź cierpiały na depresję wydają się być bardziej narażone na chorobę Parkinsona. Być może depresja jest wczesnym objawem choroby Parkinsona, która ma się ujawnić i rozwinąć u danej osoby w późniejszym czasie?

Współczesna diagnostyka neurologiczna nie nastręcza wielu trudności, aby trafnie rozpoznać chorobę Parkinsona, wywołaną zanikiem neuronów istoty czarnej śródmózgowia.

Postawienie diagnozy, o tym, iż ktoś z naszych bliskich cierpi na chorobą Parkinsona, w większości przypadków całkowicie zmienia życie i normalne funkcjonowanie.

Choroba Parkinsona zaliczana jest do często występujących chorób neurodegeneracyjnych.

Zaburzenia snu to jeden z najczęstszych objawów pozaruchowych w chorobie Parkinsona. Szacuje się, że dotyczy 65-95% chorych.

Komórki macierzyste dają nam możliwość pokazania i zrozumienia złożoności naszego organizmu. Można je hodować w laboratorium i kontrolować ich rozwój oraz podziały. Proces podziału komórki macierzystej, czynniki mające na to wpływ oraz powstanie z niej ostatecznie specjalistycznego typu komórki są bardzo skomplikowane. Komórki te budują cały organizm (od skóry, kości, po mózg, płuca i inne) w związku z powyższym konieczne są dalsze badania i obserwacje.

Życie z osobą dotkniętą chorobą Parkinsona wymaga 24- godzinnej opieki oraz wielu wyrzeczeń. Wiele osób nie jest w stanie poradzić sobie z codziennymi obowiązkami oraz zapewnieniem choremu bezpieczeństwa. Zanim podejmiemy decyzję, kto i gdzie ma się opiekować chorym należy tę kwestię bardzo dokładnie przemyśleć i przedyskutować z członkami rodziny.

W większości przypadków usłyszenie diagnozy o chorobie Parkinsona jest ogromnym stresem i przeżyciem nie tylko dla pacjenta ale także dla wszystkich bliskich mu osób. Ważny jest zatem sposób przekazania tej informacji a następnie edukacja wszystkich wyżej wymienionych osób.