Zespół Pradera-Willego (PWS)- kiedy mamy z nim do czynienia?

Zespół Pradera-Williego występuje zarówno u chłopców jak i u dziewczynek a przyczyną jego powstania jest zaburzenie genetyczne (zmiany w układzie genów) obejmujące chromosom 15.
Identyfikacja tych zmian jest już łatwa dla genetyków jednak przyczyny jej powstawania nie są znane. Choroba ta, występuje stosunkowo rzadko ale w chwili obecnej jest jedną z chorób genetycznych, odpowiadających z otyłość u dzieci. Zespól ten z ostał opisany w 1956 roku przez dwóch lekarzy Andreę Praderowi i Heinricha Williego.
Przyczyny zespołu Pradera-Willego
Wiadomo, iż w zespole Pradera-Willego dochodzi do zmian w układzie genów obejmujących chromosom 15 u człowieka. W chwili obecnej znanae są trzy rodzaje błędów genetycznych, które prowadzą do pojawienia się objawów charakterystycznych dla tego zespołu, są to:
- Delecje (wypadnięcie/brak genów z regionu krytycznego), które powstają z przyczyn nam nie znanych i znane są ich dwa rodzaje (typu I- cięższy przebieg choroby oraz II).
- Disomia matyczyna, związana z tym, iż komórka dzieli się w błędny/ niewłaściwy sposób i dziecko otrzymuje dwie kopie chromosomu 15 od matki a kopa od ojca ulega „zagubieniu”.
- Mutacja (błędny zapis genetyczny) centrum imprintingu (fragment chromosomu, który kieruje działaniem krytycznego regionu). Zaburzenia/ nieprawidłowości te powstają zazwyczaj przypadkowo i co ważne nie są dziedziczone.
Naukowcy, próbujący odnaleźć przyczynę tego zespołu szczególną uwagę zwrócili także na jedną z części mózgu a dokładnie- podwzgórze. Objawy charakterystyczne dla chorych dzieci, wskazują na uszkodzenia/ zaburzenia w funkcjonowaniu właśnie tej części mózgu. Cały czas trwają dalsze badani w tym kierunku.
Objawy zespołu Pradera-Williego
Objawy zespołu Pradera-Williego widoczne są już w okresie niemowlęcym a następnie ulegają pogłębieniu. Przebieg choroby można podzielić na dwa podstawowe etapy, są to:
Identyfikacja tych zmian jest już łatwa dla genetyków jednak przyczyny jej powstawania nie są znane.
Choroba ta, występuje stosunkowo rzadko ale w chwili obecnej jest jedną z chorób genetycznych, odpowiadających z otyłość u dzieci. Zespól ten z ostał opisany w 1956 roku przez dwóch lekarzy Andreę Praderowi i Heinricha Williego.
Przyczyny zespołu Pradera-Willego
Wiadomo, iż w zespole Pradera-Willego dochodzi do zmian w układzie genów obejmujących chromosom 15 u człowieka. W chwili obecnej znanae są trzy rodzaje błędów genetycznych, które prowadzą do pojawienia się objawów charakterystycznych dla tego zespołu, są to:
Delecje (wypadnięcie/brak genów z regionu krytycznego), które powstają z przyczyn nam nie znanych i znane są ich dwa rodzaje (typu I- cięższy przebieg choroby oraz II).
- Disomia matyczyna, związana z tym, iż komórka dzieli się w błędny/ niewłaściwy sposób i dziecko otrzymuje dwie kopie chromosomu 15 od matki a kopa od ojca ulega „zagubieniu”.
- Mutacja (błędny zapis genetyczny) centrum imprintingu (fragment chromosomu, który kieruje działaniem krytycznego regionu). Zaburzenia/ nieprawidłowości te powstają zazwyczaj przypadkowo i co ważne nie są dziedziczone.
Naukowcy, próbujący odnaleźć przyczynę tego zespołu szczególną uwagę zwrócili także na jedną z części mózgu a dokładnie- podwzgórze. Objawy charakterystyczne dla chorych dzieci, wskazują na uszkodzenia/ zaburzenia w funkcjonowaniu właśnie tej części mózgu. Cały czas trwają dalsze badani w tym kierunku.
Objawy zespołu Pradera-Williego
Objawy zespołu Pradera-Williego widoczne są już w okresie niemowlęcym a następnie ulegają pogłębieniu. Przebieg choroby można podzielić na dwa podstawowe etapy, są to:
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- Crinò A, Schiaffini R, Ciampalini P, Spera S, Beccaria L, Benzi F, Bosio L, Corrias A, Gargantini L, Salvatoni A, Tonini G, Trifirò G, Livieri C; Genetic Obesity Study Group of Italian Society of Pediatric endocrinology and diabetology (SIEDP). Hypogonadism and pubertal development in Prader-Willi syndrome. „Eur J Pediatr”. 162. 5, s. 327-33, 2003.
Lindgren AC, Barkeling B, Hagg A, Ritzen EM, Marcus C, Rossner S. Eating behavior in Prader-Willi syndrome, normal weight, and obese control groups. „J Pediat”. 137, s. 50-55, 2000.
Hered RW, Rogers S, Zang YF, Biglan AW. Ophthalmologic features of Prader-Willi syndrome. „J Pediatr Ophthalmol Strabismus”. 25. 3, s. 145-50, 1988.
Scardina GA, Fucà G, Messina P. Oral diseases in a patient affected with Prader-Willi syndrome. „Eur J Paediatr Dent”. 8. 2, s. 96-9, 2007.
Wise MS, Zoghbi H, Edwards M, Byrd LK, Guttmacher AE, Greenberg F. Hyperthermia in infants with Prader-Willi syndrome (Abstract). „Am J Med Genet”. 41, s. 528, 1991.
Adres www źródła:
- http://www.nature.com/nm/journal/v8/n7/full/nm0702-643.html
- http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1469-8749.1987.tb02129.x/abstract
- http://www.nature.com/nature/journal/v342/n6247/abs/342281a0.html
- http://pediatrics.aappublications.org/content/91/2/398.short
- http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S002234767280297X