Rozpoznanie ch.P. jest rozpoznaniem klinicznym. Kryteria stworzone przez Bank Mózgu Brytyjskiego Towarzystwa Choroby Parkinsona (ang.United Kingdom Parkinson’s Disease Society Brain Bank) pozwalają na rozpoznanie tego schorzenia przy obecności spowolnienia ruchowego (bradykinezy) oraz przynajmniej jednego z trzech następujących objawów: sztywności mięśniowej, drżenia spoczynkowego oraz zaburzeń stabilności postawy nie spowodowanych uszkodzeniem narządu wzroku, błędnika lub móżdżku czy też zaburzeniami czucia głębokiego.
Rozpoznanie ch.P. jest rozpoznaniem klinicznym. Kryteria stworzone przez Bank Mózgu Brytyjskiego Towarzystwa Choroby Parkinsona (ang.United Kingdom Parkinson’s Disease Society Brain Bank) pozwalają na rozpoznanie tego schorzenia przy obecności spowolnienia ruchowego (bradykinezy) oraz przynajmniej jednego z trzech następujących objawów: sztywności mięśniowej, drżenia spoczynkowego oraz zaburzeń stabilności postawy nie spowodowanych uszkodzeniem narządu wzroku, błędnika lub móżdżku czy też zaburzeniami czucia głębokiego [13]. Objawy ruchowe ch.P. są jednak znacznie bogatsze. Ograniczenie amplitudy ruchu mięśni kończyn, twarzy i strun głosowych skutkuje mikrografią, hipomimią i monotonną, pozbawioną intonacji mową. Wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych doprowadza do pochylenia sylwetki ciała ku przodowi. Chory porusza się drobnymi kroczkami, a współruchy ulegają ograniczeniu lub zanikają. Dochodzi do zaburzeń odruchów postawnych, prowadzących do upadków.
Oprócz w/w dominujących objawów ch.P. w jej obrazie klinicznym istotne znaczenie mają objawy pozaruchowe, które nieraz w znaczący sposób ograniczają funkcjonowanie chorych. Do najważniejszych objawów dodatkowych w ch.P. należą: zaburzenia węchu, zaparcia, zaburzenia połykania i opróżniania żołądka, ślinotok, łojotok, hipotonia ortostatyczna, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia mikcji i czynności seksualnych oraz zaburzenia termoregulacji [14-18]. Ch.P. towarzyszą zaburzenia psychiczne, począwszy od spowolnienia procesów intelektualnych, poprzez łagodne zaburzenia procesów poznawczych aż po objawy otępienia [19]. W obraz kliniczny ch.P. wpisane są również zaburzenia depresyjne, stany lękowe oraz zaburzenia psychotyczne najczęściej wynikające ze stosowanego leczenia przeciwparkinsonowskiego [20]. Innymi, niezwykle istotnymi zaburzeniami pozaruchowymi w ch.P. są zaburzenia snu, które podobnie jak zaburzenia węchu, zaparcia, zaburzenia połykania i depresja mogą wyprzedzać objawy ruchowe ch.P. i przez niektórych traktowane są jako czynnik ryzyka wystąpienia tego schorzenia [21-27].
