Forum: Neurologia - forum dla rodziny i pacjenta

mój mąż miał tylko 43 lata, przez 6 miesięcy był w śpiączce. miał zawał z NZK trwającym około 8 minut. miał uszkodzenie mózgu, które po pewnym czasie rozszerzyło swoje pole. ja również miałam nadzieję, do końca. cały czas byłam przy nim, pielęgnowałam, karmiałam, jeździałam po klinikach. trafiłam również do prof. Talara. Byłam w dwóch szpitalach w bydgoszczy. byliśmy również w domu. będę dzielic się z Wami swoimi doświadczeniami, ale codziennie trochę. wsponienia, ja jeszcze nie mogę dojśc do siebie. zrozumcie. to do mnie ktoś podał link z rozmów w toku. naprawdę wiem przez co przechodzicie, trzymam kcuki i pozdrawiam. pamiętajcie również o sobie, wy też musicie miec siłę do walki. pozdrawiam dosia (dosia11@op.pl)

Wiesz co moja siostra miała coś takiego i też nie mogli operować bo też miała je w środku i jak by zoperowali to uszkodzili by jej dużo mózgu i trzeba czekać aż się wchłoną. No moje oko tu w przypadku Twojego brata będzie dobrze ponieważ jeżeli przeżył z tymi krwiakami już 2 doby to one już nie będą rosły a po mału będą się wchłaniać tak było w przypadku mojej siostry obudziła się po tygodniu i po mału dochodziła do siebie fakt jej rehabilitacja trwała ponad rok ale jak już się obudziła to wiedzieliśmy że to jest potrzebny czas i z dnia na dzień będzie coraz lepiej, a teraz ma już dziecko i nawet nie widać że miała jakiś wypadek. Aby się Twój brat obudził to będzie dochodził do siebie. a To że oni nas słyszą to napewno słyszą mogą później jak się obudzą nie pamiętać tego ale słyszą nas na pewno. I to że on się rusza to dobrze to znaczy że tan mózg nie jest cały zniszczony bo to mózg musi wydać taki rozkaz żeby człowiek się poruszył. No teraz mój chłopak zapadł w śpiączke też po wypadku także trochę wiem już o tych sprawach. Będzie dobrze... trzymam kciuki...

Bylam przed chwilką u brata. Wczoraj podobno podczas odwiedzin zaczął się cały poruszać, pielegniarki musiały go układać. Pielegniarz dzis powiedzial, żeby do niego mówić, bo nas słyszy chyba. Lekarze mówią, że na razie jest nieoperowalny, bo ma krwiaki chyba wewnątrz - oponowe czy cos takiego i tam chyba nie mozna grzebac opracyjnie. Co to znaczy?

Jaki ten świat jest malutki ja dodałam link do Ciebie z myślą ze sie przyda. Wiem co przechodziałaś mój tata miał 46 lat kiedy doznał zawału serca powodujące NZK reanimowany był 40 minut przeżył w śpiączce 7 miesięcy. Zmarł prawie 5 miesięcy temu ale człowiek który tak bardzo wierzy w to ze się uda nie chce tak łatwo pogodzoić się z odejściem bliskiego. Dla mnie też jest to trudne, kazde jedno słowo kojarzace sie ze stanem taty jest cięzkie, wszystko sie przypomina, wacają dobre i złe chwile ale przyzwyczaiłam się ze jest to częsci mojego zycia ze juz chyba zawsze tak będzie. Wiem jak ważne są dla forumowiczów nawet drobne informacje, bo wiem jak dla mnie były ważne . Swój post na stronie rozmów w toku napisałaś 2 dni po tym jak zmarł mój tata a przed jego smiercią też wchodziałam na ta stronę lecz nic nie znalazłam. Gdyby tata nie zmarł tak wcześnie napewno odezwała bym sie do Ciebie... Pozdrawiam i życze ogomu sił!!! Magda

ten "gość" wyzej to ja...

już kontaktowały się osoby z tego forum ze mną. u mnie minęło dopiero - aż 2,5 miesiąca i powiem szczerze że jest mi coraz gorzzej. coraz bardziej brak mi mojego męża. nie mam siły, wszyskiego mam dośc, wróciłam do pracy, ale nie mogę się skupic. nie mogę spac, jesc (jestem pod opieką psychiatry). Dzisiaj są jego urodziny, a ja siedzę i beczę.czemu ludzie którzy są kochani i kochają tak szybko odchodzą, czym sobie zasłużyłam na taki los, czy jestem aż taka zła. co ja takiego zrobiłam. świat mi runął.

Wiem co to dla Ciebie znaczy mój tata zmarł 3 miesiace przed moimi 18 urodzinami... wiem jak bardzo cierpisz za 5 dni minie rok odkąd taty nie ma w domu a za 8 dni minie 5 miesięcy od jego smierci... musisz sobie radzic, pamietaj zę twój mąz cierpiał by jeszcze bardziej od ciebie widzac kiedy nie dajesz sobie rady i jak bardzo cierpisz po jego stracie. Wiem że to co mówie nie trafia do Ciebie wiem ze zadajesz sobie miliony pytań :czemu Ty? czemu Twój mąż? czemu akurat teraz? wiem jak to jest ja do tej pory mam najgorsze wieczory przed snem, często biore tabletki uspakajające gdyż nie moge sie skoncentrować na wielu czynnosciach. Ja wiem ze nikt Ci nie wytłumaczy dlaczego tak sie stało, musisz poprostu sobie dać rade. Ale to tak szybko nie przychodzi wciąż będziesz o nim myśleć, wszystko będzie Ci Go przypominać. Wiem ze to nie minie odrazu ale napewno po pewnym czasie. Do tego potrzeba czasu. Moja mama do tej pory budzi się w nocy i nie moze spać do rana. Temu wszystkiemu towarzyszy cierpienie, smutek, żal, bezsilność i brak checi na dalsze zycie. Dla mnie najgorsze były pierwsze 3,5 miesiaca po smierci nie mogłam się na niczym skoncentrowac, złość, płacz, smutek towarzyszyły przez cały dzień. Pozdrawiam Cie bardzo, trzymaj się, mam nadzieje że będziesz sobie dawała rade. Pamiętaj ze jesli On by to widział jak by cierpiał. Jeszcze raz ogromne pozdrowienia.

Magda

Tak mi przykro, że musiałyście przez to wszytko przejść, szukajcie pomocy u dobrych psychologów bo musicie dalej żyć. Wiem że to wszytko jest bardzo trudne, ale nie załamujcie się, trzymajcie się. Właściwie nie wiem co mam jeszcze Wam napisać.

I dziękuję Wam że mi też pomogłyście

Ania [addsig]

zwracam sie do magdy23

Jeżeli chodzi o twojego tatę, który wybudzi sie ze śpiączki farmakologicznej- to że przeklina, mówi po rosyjsku to normalne etapy, które trzeba przejść. ludzie przeklinają, sa podnieceni seksualnie, rozmawiają w obcych językach, używają slów nie mających znaczenia, to efekty schizofremii pourazowej gowy (zmian w mózgu) ale to minie, trudno powiedzieć jak to dugo potrwa, musisz uwierzyć, że twój tato jest na dobrej drodze do świata rzeczywistego. To że klnie znaczy, że jest inteligentny. Cierpliwości przeżyam różne etapy, mój syn po wybudzeniu też przeklina, plynnie rozmawial po anielsku, choć przed spiączką sabo znal ten język. Pozdrawiam wszystkich Teresa

W wieku 23 lat jestem po dwukrotnym wylewie do CUN (do mózgu) pierwszy miałem w wieku 5 lat i byłem 5 dni nie przytomny, a drugi miałem w wieku 13 lat i byłem pół roku nie przytomny. Wyszedłem ze śpiączki i muszę powiedzieć, że wcale nie przeklinałem tak samo nie mówiłem w obcych językach jednak chciałem żyć, bo wyobraziłem sobie co będą czuli moi bliscy jak odejdę. Nigdy nie zapomnę płaczu Matki. Nie ważne czy większość życia spędzę w łóżku czy na wózku inwalidzkim ale ja chciałem żyć tak więc rehabilitowałem się ostro. Pionizowali mnie. Często w nocy też sam starałem się ćwiczyć po wybudzeniu na OIOMie. Teraz chodzę na dwóch nogach, jeżdżę samochodem, uczę się. Żyję i funkcjonuje tak samo jak każdy inny.